Flessenautomaat

Deze week stond ik in de Jumbo bij de flessenautomaat te wachten tot degene voor me zijn of haar tassen met statiegeldflessen en -blikjes had weggewerkt. Ik dacht: 'dit is best een inbreuk op je privacy'. Je ziet wat iemand drinkt, of zelfs: waar hij of zij verslaafd aan is. Je kunt ook inschatten of iemand chaotisch of georganiseerd is of lekker in zijn vel zit of niet. Toen ikzelf aan de beurt was, werkte ik mijn flessen en blikjes netjes, beheerst en in een snel tempo weg. Ik drukte op de statiegeldbonknop en schonk een glimlach aan de persoon die inmiddels áchter me was aangesloten. Diegene glimlachte terug. Blijkbaar was ik oké bevonden. Enkele dagen later stond ik in een Albert Heijn XL, bij een dubbele flessenautomaat. Een andere klant en ik wilden tegelijk starten met het wegwerken van onze statiegeldflessen. Ik was benieuwd hoe hij het kunstje van flessenwegwerken beheerste en wat ik uit zijn flessenwegwerkgedrag af kon lezen. Op dat moment verscheen op beide automaten een error. Ik drukte op de bel voor assistentie. Het duurde en duurde. De andere klant en ik raakten aan de praat; er ontstond een leuk gesprek. Toen kwam een Albert Heijn-medewerker. Hij herstelde beide flessenautomaten. We voerden alsnog onze flessen en blikjes in. En waren tegelijk klaar. Wat is nou de moraal van dit verhaal? Dat er met een beetje geduld al snel ruimte ontstaat om in contact te komen met je 'zelf' of met een ander.